- zausznik
- m III, DB. -a, N. \zausznikkiem; lm M. \zausznikicy, DB. -ówprzestarz. «czyjś zaufany powiernik, potajemnie donoszący mu o innych, znoszący plotki»
Być czyimś zausznikiem.
Słownik języka polskiego . 2013.
zausznik
Look at other dictionaries:
zausznik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. zausznikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} zaufana osoba, która donosi po kryjomu swemu mocodawcy o tym, co się dzieje za jego plecami, znosi informacje, plotki o innych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Był zausznikiem króla.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poplecznik — m III, DB. a, N. poplecznikkiem; lm M. poplecznikicy, DB. ów pogard. «ten, kto kogoś (stronniczo) popiera; zwolennik, zausznik, stronnik, sprzymierzeniec» Mieć swoich popleczników w jakimś środowisku. Pozyskiwać, szukać popleczników … Słownik języka polskiego
konfident — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. konfidentncie; lm M. konfidentnci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tajny współpracownik wywiadu, policji; wywiadowca, szpieg : {{/stl 7}}{{stl 10}}Konfident wywiadu obcego… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poplecznik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. poplecznikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} pogardliwie o kimś, kto kogoś gorliwie popiera; stronnik, zwolennik, zausznik : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pozyskiwać sobie popleczników. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
