- zawisnąć
- dk Vc, \zawisnąćnę, \zawisnąćwiśniesz, \zawisnąćwiśnij, \zawisnąćnął a. \zawisnąćwisł, \zawisnąćsła, \zawisnąćnęli a. \zawisnąćwiśli, \zawisnąćnąwszy a. \zawisnąćwisłszy - zawisać ndk I, \zawisnąćam, \zawisnąćasz, \zawisnąćają, \zawisnąćaj, \zawisnąćał1. «zostać zawieszonym, umocowanym w pozycji wiszącej; uczepiwszy się czegoś pozostać w pozycji wiszącej; zawiesić się»
Zawisnąć nad przepaścią.
Lampa zawisła na haku pod sufitem.
Firanki zawisły w oknach.
◊ Czyjeś życie zawisło na włosku «ktoś znalazł się w (śmiertelnym) niebezpieczeństwie»◊ Zawisnąć wzrokiem na czyichś ustach «bardzo uważnie słuchać, wpatrywać się w ruch warg»◊ Zawisnąć na gałęzi, na suchej gałęzi, na szubienicy «zostać powieszonym»2. «zatrzymać się w locie, znieruchomieć w powietrzu, nad czymś»Skowronek zawisł nieruchomo w powietrzu.
Uniesiona ręka zawisła nad jego głową.
Helikopter zawisł nad murawą stadionu.
3. zwykle dk, książk. «uzależnić się od kogoś, od czegoś; zostać uwarunkowanym czymś»Jego los zawisł od wyroku sądu.
Słownik języka polskiego . 2013.