zbiesić

dk VIa, \zbiesićszę, \zbiesićsisz, zbieś, \zbiesićsił, \zbiesićeszony

przestarz. «przyprawić o gniew, złość, wściekłość; wzburzyć»

Czart jakiś mnie zbiesił. (Asnyk)

zbiesić się «wpaść w złość, gniew; wściec się, rozzuchwalić się»