- choć
- 1. «spójnik łączący zdania lub ich części, uwydatniający nieskuteczność przeciwdziałania czemuś, kontrast okoliczności towarzyszących, rozbieżność między tym, co się dzieje, a tym, czego można było oczekiwać; chociaż»
Zgrabna, choć nieładna.
Uciekł szybko, choć nikt go nie ścigał.
Choć chętnych było mnóstwo, przecież nie wszystkich wpuszczono.
□ Choć ubogo, ale chędogo.2. «spójnik łączący zdania lub ich części stanowiące człony charakteryzujące lub porównawcze, uwypuklający sytuacje, w których określone czynności (wymienione dla efektu porównania), wbrew oczekiwaniu byłyby bezskuteczne»Spali tak mocno, że choć strzelaj z armaty.
◊ Dobry, choć do rany przyłóż a. przyłożyć «o kimś bardzo dobrym, łagodnym»◊ pot. Choć (siądź i) płacz; choć łbem bij o ścianę «w żaden sposób; nie ma na to sposobu, rady; nie można nic poradzić»◊ Ciemno, choć oko wykol «bardzo ciemno»3. «partykuła uwydatniająca treść, na której komuś szczególnie zależy; bodaj, przynajmniej; chociaż»Przemów choć słowo!
Zostańcie choć do jutra.
Słownik języka polskiego . 2013.