zeskorupieć

dk III, \zeskorupiećeję, \zeskorupiećejesz, \zeskorupiećej, \zeskorupiećpiał, \zeskorupiećeli, \zeskorupiećpiały, \zeskorupiećpiali

«stwardnieć, zlepić się w skorupę»

Zeskorupiała ziemia.

przen. «o ludziach: zamknąć się w sobie; stać się twardym, nieczułym»

Zeskorupiali ludzie.

Zeskorupieć w cierpieniu.