Woń, zaduch zgnilizny.
Zgnilizna moralna.
Zgnilizna świata przestępczego.
Słownik języka polskiego . 2013.
zgnilizna — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. zgniliznaiźnie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zgniła, gnijąca substancja; także: gnicie, rozkład : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czuć zgnilizną. W piwnicy panuje grzyb i zgnilizna.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
monilioza — ż IV, CMs. moniliozazie; lm D. moniliozaoz ogr. «choroba drzew owocowych wywoływana przez pasożytnicze grzyby (z rodzaju Monilinia), występująca w dwu formach: jako brunatna zgnilizna drzew pestkowych (wiśni i śliw) lub jako brunatna zgnilizna… … Słownik języka polskiego
brunatny — brunatnyni «ciemnobrązowy z odcieniem szarawym lub czerwonawym» Brunatne drzewa, liście. Brunatne upierzenie, futro. Brunatna skórka chleba. ∆ Węgiel brunatny «węgiel kopalny, młodszy od węgla kamiennego, różniący się od niego mniejszą… … Słownik języka polskiego
fuzarioza — ż IV, CMs. fuzariozazie; lm D. fuzariozaoz biol. fuzariozy «liczne choroby roślin wywoływane przez pasożytnicze grzyby, które powodują m.in. więdnięcie, gnicie roślin; należą do nich np. pleśń śniegowa zbóż, sucha zgnilizna kłębów ziemniaczanych» … Słownik języka polskiego
gangrena — ż IV, CMs. gangrenanie, blm med. «gnicie tkanek w żywym organizmie spowodowane przez saprofitujące bakterie gnilne; zgorzel» przen. «upadek moralny, zepsucie, zgnilizna moralna» ‹łac. z gr.› … Słownik języka polskiego
gorzki — 1. «mający ostry, nieprzyjemny smak, taki jak piołun, gorczyca, lub kojarzący się z takim smakiem, przeciwstawiany słodkiemu, zawierający gorycz, goryczkę; także o zapachu: odczuwany jako gorycz, gorzkawy» Gorzkie lekarstwa, ziółka. Gorzkie… … Słownik języka polskiego
mursz — m II, D. u 1. blm «rozkład drewna zarówno żywych drzew, jak i surowca, wywołany działaniem szkodliwych grzybów; prowadzi do całkowitego zniszczenia drewna; zgnilizna drewna» 2. blm «drewno zaatakowane tym rozkładem» 3. blm łow. «próchnica odnóg… … Słownik języka polskiego
chwytać się – chwycić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} chwytać samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chwycić się za bolącą rękę, nogę. Chwytać się za głowę ze zdumienia. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tchnąć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IVa, tchnę, tchnie, tchnij, tchnął, tchnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} wydzielać coś z siebie, np. woń, wilgoć, ciepło : {{/stl 7}}{{stl 10}}Suterena tchnęła zgnilizną, pleśnią. Kuchnia tchnęła gorącem. Tchnęło wyziewami.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zepsucie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. zepsuć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} upadek, rozwiązłość obyczajów, rozkład moralny; demoralizacja :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
