żegnać

żegnać
ndk I, \żegnaćam, \żegnaćasz, \żegnaćają, \żegnaćaj, \żegnaćał, \żegnaćany
1. «zachowywać się wobec kogoś, kto odchodzi, odjeżdża, z kim się rozstajemy, w sposób zgodny ze zwyczajowymi formami towarzyskimi i ustalony społecznym konwenansem, np. ściskając mu dłoń, kłaniając mu się, wypowiadając odpowiednie słowa itp.»

Żegnać kolegę, przyjaciela, gościa.

Żegnać kogoś serdecznie, czule, uroczyście.

Żegnać kogoś uściskiem dłoni, pocałunkiem, skinieniem głowy.

∆ Żegnaj!, żegnajcie! «forma pożegnania: do widzenia!, do zobaczenia!, bądź zdrów!, bądźcie zdrowi! (itp.)»
∆ Żegnam (cię, pana, panią itp.)! «forma zwracania się do kogoś, kogo chcemy się w tej chwili pozbyć, z kim chcemy się natychmiast rozstać, z kim nie chcemy więcej rozmawiać.»
przen.

Żegnać kraj ojczysty, wieś rodzinną.

2. «kreślić ręką w powietrzu (przed kimś, nad czyjąś głową) znak krzyża; błogosławić»
żegnać się
1. «żegnać kogoś, żegnać jeden drugiego; wypowiadać słowa pożegnania, wykonywać gesty pożegnalne»

Żegnać się z miłym towarzystwem.

Po kolacji wszyscy zaczęli się żegnać.

Wymknął się z domu, nie żegnając się z nikim.

◊ Żegnać się ze światem, żegnać się z życiem «kończyć życie; umierać»
2. «kreślić ręką znak krzyża na sobie»

Żegnał się ze strachu.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • żegnać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, żegnaćam, żegnaća, żegnaćają, żegnaćany {{/stl 8}}– pożegnać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozstając się z kimś, kto odjeżdża albo od kogo się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zegnać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zganiać I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zegnać — dk I, zegnaćgnam, zegnaćgnasz, zegnaćgnają, zegnaćgnaj, zegnaćgnał, zegnaćgnany zgonić dk VIa, zegnaćnię, zegnaćnisz, zgoń, zegnaćnił, zegnaćniony zganiać ndk I, zegnaćam, zegnaćasz, zegnaćają, zegnaćaj, zegnaćał, zegnaćany 1. «goniąc zgromadzić …   Słownik języka polskiego

  • żegnać się — I – pożegnać się {{/stl 13}}{{stl 7}} żegnać kogoś lub coś, rozstawać się z kimś lub czymś; rozłączać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Żegnać się z bliskimi. Pożegnać się z gospodarzami.{{/stl 10}}{{stl 18}}ZOB. {{/stl 18}}{{stl 10}}żegnać się –… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • żegnać się — podn. Żegnać się ze światem, z życiem «umierać»: Gdy statek wszedł w ubogie obszary oceanu, gdzie połowy przestały dawać rezultat, rozpoczął się głód. Wkrótce dołączyła się do niego męka pragnienia. Kolejno, w trudnych do opisania mękach,… …   Słownik frazeologiczny

  • zgonić — → zegnać …   Słownik języka polskiego

  • pozganiać — dk I, pozganiaćam, pozganiaćasz, pozganiaćają, pozganiaćaj, pozganiaćał, pozganiaćany 1. «zegnać, wygonić skądś wiele zwierząt (potocznie: ludzi)» Pozganiać muchy ze stołu. Pozganiać dzieci z trawnika. 2. «zegnać, spędzić razem wiele zwierząt… …   Słownik języka polskiego

  • błogosławić — ndk VIa, błogosławićwię, błogosławićwisz, błogosławićaw, błogosławićwił, błogosławićwiony 1. «udzielać błogosławieństwa: żegnać krzyżem, znakiem krzyża» Błogosławić młodą parę. 2. «wyrażać wdzięczność za coś, zadowolenie z czegoś; pochwalać»… …   Słownik języka polskiego

  • ceremonialnie — przysłów. od ceremonialny (zwykle w zn. 2) Witać się, żegnać się, kłaniać się ceremonialnie …   Słownik języka polskiego

  • demonstracyjnie — przysłów. od demonstracyjny Demonstracyjnie witać, żegnać kogoś …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”