- żywopłot
- m IV, D. -u, Ms. \żywopłotocie; lm M. -y«ogrodzenie, płot utworzone z gęsto posadzonych i często przycinanych drzew lub krzewów»
Ogród obwiedziony żywopłotem akacjowym.
Słownik języka polskiego . 2013.
żywopłot
Look at other dictionaries:
żywopłot — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. żywopłotocie {{/stl 8}}{{stl 7}} ogrodzenie z odpowiednio dobranych krzewów lub drzew, tworzących zwarty szereg, często strzyżonych; naturalny płot roślinny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Żywopłot okalający ogródek … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ałyczowy — przym. od ałycza Ałyczowy żywopłot. Konfitury ałyczowe … Słownik języka polskiego
berberysowy — przym. od berberys Berberysowy żywopłot … Słownik języka polskiego
cyprysowy — przym. od cyprys Drzewo cyprysowe. Cyprysowy żywopłot … Słownik języka polskiego
dorosnąć — + rzad. doróść dk Vc, dorosnąćrosnę, dorosnąćrośniesz, dorosnąćrośnij, dorosnąćrósł, dorosnąćrosła, dorosnąćrośli, dorosnąćrósłszy dorastać ndk I, dorosnąćam, dorosnąćasz, dorosnąćają, dorosnąćaj, dorosnąćał 1. «dorównać komuś albo czemuś… … Słownik języka polskiego
głóg — m III, D. głogu, N. głogiem 1. lm M. głogi «Crataegus, krzew lub niskie drzewo z rodziny różowatych, o kwiatach białych lub czerwonych, kulistych owocach i ciernistych pędach; rośnie dziko lub uprawiany jako roślina ozdobna; gałązka z rozkwitłymi … Słownik języka polskiego
ligustr — m IV, D. u, Ms. ligustrtrze; lm M. y bot. «Ligustrum, krzew z rodziny oliwkowatych, o długich, wąskich liściach, osadzonych parami i białych lub kremowych, wonnych kwiatach; występuje w wielu gatunkach w Europie, Azji i północnej Afryce; sadzony… … Słownik języka polskiego
lubaszka — ż III, CMs. lubaszkaszce; lm D. lubaszkaszek bot. «Prunus insititia, gatunek śliwy, drzewo cierniste lub krzew pochodzące z Azji, uprawiane ze względu na owoce (drobne, fioletowe lub żółte) lub jako żywopłot» … Słownik języka polskiego
nożyce — blp, D. nożyceyc 1. «ręczne narzędzie do cięcia różnych materiałów (np. papieru, blachy, skóry, tkanin) oraz do strzyżenia, krajania itp., składające się z dwóch połączonych przegubowo ostrzy, zwieranych podczas cięcia» Ostre, tępe, ciężkie,… … Słownik języka polskiego
ostrzyc — dk XI, ostrzygę, ostrzyżesz, ostrzygł, ostrzyż, ostrzyżony, ostrzygłszy «strzygąc nożyczkami, nożycami lub maszynką obciąć, skrócić, przyciąć coś, np. włosy, sierść, gałęzie drzew, krzewów» Ostrzyc żywopłot. Ostrzyc kogoś do samej skóry. Ostrzyc… … Słownik języka polskiego
