chrupać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, chrupaćpię, chrupaćpie, chrupaćany {{/stl 8}}– chrupnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, chrupaćnę, chrupaćnie, chrupaćnij, chrupaćnął, chrupaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} o czymś twardym: wydawać w czasie łamania,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chrupnąć — → chrupać … Słownik języka polskiego
хрупать — хрумкать, грызть , хрупнуть, хрупаться, хрупкий, укр. хрупати, болг. хрупам грызу с шумом , сербохорв. хрупати хрюкать , стар. хруп шум , словен. hrupeti, hrupim шуметь, грохотать , hrupati шумно есть , чеш. chrupati, chřupati хрустеть , chrup… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
chrupanie — n I rzecz. od chrupać … Słownik języka polskiego
chrupotać — ndk IX, chrupotaćoczę (chrupotaćocę), chrupotaćoczesz (chrupotaćocesz), chrupotaćocz, chrupotaćał, chrupotaćany 1. «wydawać charakterystyczny odgłos przy gryzieniu, kruszeniu, łamaniu się czegoś; chrzęścić, trzeszczeć» Kości chrupocą w paszczy… … Słownik języka polskiego
cukierek — m III, D. cukierekrka, N. cukierekrkiem; lm M. cukierekrki, D. cukierekrków «przysmak zrobiony ze specjalnie spreparowanego cukru z dodatkiem jakiegoś smaku» Cukierek czekoladowy, grylażowy, miętowy, owocowy, ślazowy. Chrupać, ssać cukierek.… … Słownik języka polskiego
herbatnik — m III, D. a, N. herbatnikkiem; lm M. i zwykle w lm «drobne, kruche, przeważnie słodkie ciasteczka podawane do herbaty, czarnej kawy, wina itp.» Jeść, chrupać herbatniki … Słownik języka polskiego
migdałek — m III, D. migdałekłka, N. migdałekłkiem; lm M. migdałekłki 1. zdr. od migdał w zn. 2 Migdałki w czekoladzie. Jeść, chrupać migdałki. ∆ bot. Migdałki ziemne «jadalne bulwki tworzące się na rozłogach cibory jadalnej (migdała ziemnego)» 2. zwykle w… … Słownik języka polskiego
orzeszek — m III, D. orzeszekszka, N. orzeszekszkiem; lm M. orzeszekszki «owoc albo nasienie wielu roślin o różnym kształcie, okryte zwykle twardą łupinką» Orzeszki bukowe, laskowe. Jeść, chrupać orzeszki. ∆ Orzeszki ziemne «Arachis hypogaea, brazylijska… … Słownik języka polskiego
hrupiti — hrȕpiti svrš. <prez. īm, pril. pr. īvši> DEFINICIJA 1. naglo ući gdje, upasti 2. zast. galamiti, bučiti ONOMASTIKA pr. (nadimačka): Hrȕpa (Zagorje), Hrùpačkī (Hrupàčkī) (100, Zagorje, Donji Miholjac), Hrúpec (100, Ludbreg), Hrùpek (160,… … Hrvatski jezični portal
