cudzoziemiec

cudzoziemiec
m II, DB. \cudzoziemiecmca, W. \cudzoziemiecmcze (\cudzoziemiecmcu); lm M. \cudzoziemiecmcy, DB. \cudzoziemiecmców
«obywatel obcego państwa; obcokrajowiec»

Wycieczka cudzoziemców.

Być cudzoziemcem.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • cudzoziemiec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb, W. cudzoziemiecmcze || cudzoziemiecmcu; lm M. cudzoziemiecmcy {{/stl 8}}{{stl 7}} mieszkaniec krajów leżących poza granicami danego państwa, osoba niemająca obywatelstwa państwa, na którego terenie przebywa;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zagraniczniak — Cudzoziemiec Eng. A foreigner …   Słownik Polskiego slangu

  • Mirosław Zbrojewicz — (born 25 February 1957) is a Polish actor. Contents 1 Filmography 1.1 Actor cast 2 External links 3 References …   Wikipedia

  • barbarzyńca — m odm. jak ż II, DCMs. barbarzyńcacy; lm M. barbarzyńcacy, DB. barbarzyńcaców 1. «człowiek niecywilizowany, odznaczający się prymitywizmem myślenia, postępowania; człowiek bezwzględny, okrutny» Barbarzyńca niszczący dobro społeczne. 2. «człowiek… …   Słownik języka polskiego

  • cudzoziemka — ż III, CMs. cudzoziemkamce; lm D. cudzoziemkamek forma ż. od cudzoziemiec …   Słownik języka polskiego

  • dewizowiec — m II, DB. dewizowiecwca; lm M. dewizowiecwcy, DB. dewizowiecwców 1. «posiadacz konta bankowego z wkładem dewizowym» 2. pot. «cudzoziemiec opłacający swój pobyt w Polsce dewizami» …   Słownik języka polskiego

  • etranżer — m IV, DB. a, Ms. etranżererze; lm M. owie, DB. ów przestarz. «cudzoziemiec» ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

  • imigrant — m IV, DB. a, Ms. imigrantncie; lm M. imigrantnci, DB. ów «cudzoziemiec osiedlający się w jakimś kraju; osiedleniec» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • indygena — m odm. jak ż IV, CMs. indygenanie; lm M. indygenani, DB. indygenanów «w dawnej Polsce: cudzoziemiec, który otrzymał prawa i przywileje szlachcica polskiego» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • obcokrajowiec — m II, DB. obcokrajowiecwca, W. obcokrajowiecwcze a. obcokrajowiecwcu; lm M. obcokrajowiecwcy, DB. obcokrajowiecwców «obywatel, mieszkaniec obcego kraju; cudzoziemiec» …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”