- cykuta
- ż IV, CMs. \cykutaucie; lm D. \cykutaut1. bot. «Cicuta, roślina trwała z rodziny baldaszkowatych, rosnąca na moczarach Europy Północnej i Środk.wej, a także we wschodniej Azji; korzeń jej dostarcza silnej trucizny; szalej»2. blm«trucizna otrzymywana z soku korzenia rośliny o tej samej nazwie»◊ książk. Wychylić, wypić czarę, kielich cykuty «do końca coś odcierpieć, nie doznać ulgi aż do ostatniej chwili trwającego cierpienia»
Słownik języka polskiego . 2013.