- cynk
- Im III, D. -u, N. \cynkkiem, blmchem. «(Zn) pierwiastek chemiczny należący do cynkowców, liczba atomowa 30, metal niebieskawobiały, występujący w przyrodzie tylko w związkach, otrzymywany z rud, używany do cynkowania przedmiotów żelaznych dla ochrony przed rdzewieniem oraz jako składnik stopów, np. mosiądzu»‹niem.›IIm III, D. -u, N. \cynkkiem, blmposp. środ. «znak, ostrzeżenie»
Dać komuś cynk.
Otrzymać cynk.
‹niem.›
Słownik języka polskiego . 2013.