czołowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, czołowywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} związany z czołem – częścią twarzy; odnoszący się do czoła : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wypukłe, wyraźnie rysujące się kości czołowe. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
frontalny — 1. książk. «dotyczący frontu przodu czegoś» Frontalne oświetlenie dekoracji. Frontalne ujęcie postaci. ∆ Atak frontalny «atak czołowy, na przód armii przeciwnika» 2. «odnoszący się do czoła lub, u zwierząt niższych, do części ciała odpowiadającej … Słownik języka polskiego
ВОКЗАЛ ТУПИКОВЫЙ — вокзал, расположенный на конечном пункте, где производится формирование транспортных средств: поездов, судов, автобусов, самолётов (Болгарский язык; Български) челна rapa (Чешский язык; Čeština) hlavové nádraží (Немецкий язык; Deutsch)… … Строительный словарь
czołowo — przysłów. od czołowy (zwykle w zn. 2) Autobusy zderzyły się czołowo … Słownik języka polskiego
doczołowy — techn. «zwrócony, skierowany do przodu; przedni, czołowy» Doczołowy frez, klucz do nakrętek … Słownik języka polskiego
eminentny — eminentnyni książk. «wybitny, przodujący, czołowy» Eminentni naukowcy. Eminentna osobistość. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
priorytetowy — priorytetowywi «mający priorytet; główny, czołowy, pierwszorzędny, pierwszoplanowy» Priorytetowa inwestycja, budowa. Priorytetowe zadanie, zobowiązanie. Priorytetowy zakład produkcyjny. Priorytetowi klienci zagraniczni … Słownik języka polskiego
przywódca — m odm. jak ż II, DCMs. przywódcacy; lm M. przywódcacy, DB. przywódcaców «człowiek, który przewodzi innym, kieruje innymi; dowódca, wódz, naczelnik» Czołowy, legendarny przywódca. Przywódca ruchu robotniczego. Duchowy przywódca powstańców … Słownik języka polskiego
reprezentant — m IV, DB. a, Ms. reprezentantncie; lm M. reprezentantnci, DB. ów «osoba wchodząca w skład reprezentacji, działająca w czyimś imieniu, reprezentująca kogoś lub coś; przedstawiciel» Czołowy, wybitny reprezentant literatury romantycznej.… … Słownik języka polskiego
spoiler — a. spojler m IV, D. a, Ms. spoilererze; lm M. y 1. lotn. «klapa na skrzydle samolotu, zmniejszająca siłę nośną i powiększająca opór czołowy, służąca do sterowania poprzecznego» 2. techn. «osłona przy nadwoziu samochodu zmniejszająca opór… … Słownik języka polskiego
