czołowy

czołowy
\czołowywi
1. «odnoszący się do czoła - części głowy»
∆ Kości czołowe «kości tworzące przednie sklepienie czaszki»
∆ Zatoki czołowe «zatoki wewnątrz kości czołowych należące do zespołu zatok przynosowych»
2. «znajdujący się na przedzie, nadchodzący, przesuwający się od przodu; przedni, frontowy»

Czołowa grupa walczących.

Elewacja czołowa.

∆ Zderzenie czołowe «zderzenie się frontami pojazdów jadących naprzeciw siebie»
geol. Morena czołowa «morena usypana u czoła lodowca, zazwyczaj w formie wału»
3. «pierwszy, jeden z pierwszych, wysuwający się na czoło, na pierwszy plan; główny, wybitny, przodujący»

Czołowy przedstawiciel romantyzmu.

Czołowy zawodnik.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • czołowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, czołowywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} związany z czołem – częścią twarzy; odnoszący się do czoła : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wypukłe, wyraźnie rysujące się kości czołowe. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • frontalny — 1. książk. «dotyczący frontu przodu czegoś» Frontalne oświetlenie dekoracji. Frontalne ujęcie postaci. ∆ Atak frontalny «atak czołowy, na przód armii przeciwnika» 2. «odnoszący się do czoła lub, u zwierząt niższych, do części ciała odpowiadającej …   Słownik języka polskiego

  • ВОКЗАЛ ТУПИКОВЫЙ — вокзал, расположенный на конечном пункте, где производится формирование транспортных средств: поездов, судов, автобусов, самолётов (Болгарский язык; Български) челна rapa (Чешский язык; Čeština) hlavové nádraží (Немецкий язык; Deutsch)… …   Строительный словарь

  • czołowo — przysłów. od czołowy (zwykle w zn. 2) Autobusy zderzyły się czołowo …   Słownik języka polskiego

  • doczołowy — techn. «zwrócony, skierowany do przodu; przedni, czołowy» Doczołowy frez, klucz do nakrętek …   Słownik języka polskiego

  • eminentny — eminentnyni książk. «wybitny, przodujący, czołowy» Eminentni naukowcy. Eminentna osobistość. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • priorytetowy — priorytetowywi «mający priorytet; główny, czołowy, pierwszorzędny, pierwszoplanowy» Priorytetowa inwestycja, budowa. Priorytetowe zadanie, zobowiązanie. Priorytetowy zakład produkcyjny. Priorytetowi klienci zagraniczni …   Słownik języka polskiego

  • przywódca — m odm. jak ż II, DCMs. przywódcacy; lm M. przywódcacy, DB. przywódcaców «człowiek, który przewodzi innym, kieruje innymi; dowódca, wódz, naczelnik» Czołowy, legendarny przywódca. Przywódca ruchu robotniczego. Duchowy przywódca powstańców …   Słownik języka polskiego

  • reprezentant — m IV, DB. a, Ms. reprezentantncie; lm M. reprezentantnci, DB. ów «osoba wchodząca w skład reprezentacji, działająca w czyimś imieniu, reprezentująca kogoś lub coś; przedstawiciel» Czołowy, wybitny reprezentant literatury romantycznej.… …   Słownik języka polskiego

  • spoiler — a. spojler m IV, D. a, Ms. spoilererze; lm M. y 1. lotn. «klapa na skrzydle samolotu, zmniejszająca siłę nośną i powiększająca opór czołowy, służąca do sterowania poprzecznego» 2. techn. «osłona przy nadwoziu samochodu zmniejszająca opór… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”