- czort
- m IV, DB. -a, Ms. \czortrcie; lm M. -ypot. «diabeł, szatan, czart (zwykle w utartych połączeniach wyrazowych o charakterze przekleństw)»◊ Co u czorta! przestarz. tam do czorta! «okrzyk wyrażający złość, gniew, zniecierpliwienie»◊ Czort kogoś weźmie «ktoś umrze, polegnie, zginie; komuś się stanie coś złego»◊ Czort wie (gdzie, dokąd, skąd, dlaczego, co, po co, na co, kto, jak itp.) «nie wiadomo (gdzie, dokąd, skąd itp.)»◊ Czort z nim, czort go bierz «nic mnie on nie obchodzi, niech się dzieje z nim, co chce»◊ Iść do czorta «iść precz»◊ Ki czort, jaki czort, co za czort? «kto taki?»◊ Sam czort nie trafi, nie znajdzie, nie dojdzie itp. «nie ma sposobu, nie można gdzieś trafić, czegoś znaleźć, do czegoś dojść itp.»przen. «o człowieku złym, przewrotnym, dokuczliwym; także żartobliwie o człowieku mającym żywe usposobienie, obrotnym, sprytnym»‹ros.›
Słownik języka polskiego . 2013.