- degeneracja
- ż I, DCMs. \degeneracjacji, blm1. «odchylenie od przeciętnego, normalnego typu pod względem cielesnym lub umysłowym; wyradzanie się, zwyrodnienie, wynaturzenie»
Degeneracja psychiczna, umysłowa.
Degeneracja rasy hodowlanej.
Ulec degeneracji.
2. biol. «nieodwracalne zmiany organiczne (np. obniżenie płodności, odporności na choroby) utrudniające lub hamujące funkcje życiowe osobnika danego gatunku, prowadzące do jego wyginięcia»Degeneracja gatunku, populacji.
3. biol. «zjawisko zanikania tkanki lub narządu w rozwoju osobniczym (np. ogona u kijanki) nie prowadzące do upośledzenia osobników ani do zwyrodnienia gatunku»4. biol. med. «morfologiczne i czynnościowe zmiany w komórkach, tkankach lub całych narządach organizmu zachodzące pod wpływem czynników chorobotwórczych, prowadzące do upośledzenia czynności narządu»Degeneracja białkowa, tłuszczowa, węglowodanowa.
Degeneracja fizjologiczna roślin.
Degeneracja narządu węchu.
‹łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.