dekompletować

dekompletować
ndk IV, \dekompletowaćtuję, \dekompletowaćtujesz, \dekompletowaćtuj, \dekompletowaćował, \dekompletowaćowany
«usuwać jakieś części z całości, z kompletu, rozbijać jakąś całość, komplet»

Dekompletować księgozbiór, serię znaczków pocztowych.

Epidemia grypy dekompletowała załogę.

‹fr.›

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • dekompletować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, dekompletowaćtuję, dekompletowaćtuje, dekompletowaćany {{/stl 8}}– zdekompletować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować brak jakiegoś elementu w zamkniętej całości, w komplecie : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zdekompletować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}dekompletować {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”