- ubyć
- dk, ubędę, ubędziesz, ubędą, ubądź, ubył - ubywać ndk I, \ubyćam, \ubyćasz, \ubyćają, \ubyćaj, \ubyćał1. «odejść, oddalić się, przestać być w jakiejś zbiorowości; umrzeć; zostać skądś zabranym»
Ubył z naszego grona najlepszy przyjaciel.
Ubyło nam kilku pracowników.
Z wystawy ubyło kilka obrazów.
2. z podmiotem w dopełniaczu «zostało czegoś albo kogoś mniej, coraz mniej»Komuś ubywa sił.
Ubyło wody w studni.
W garnku ubyło mleka.
Ubyło nam sporo przyjaciół.
◊ Ubyło, ubywa dnia, nocy «dzień, noc stają się coraz krótsze»◊ Ubyło komuś lat «ktoś odmłodniał, nabrał młodego wyglądu»◊ Ubyło komuś na wadze «ktoś schudł, stał się lżejszym niż poprzednio»◊ pot. Ubędzie coś komuś; nie ubędzie komuś czegoś, nic komuś nie ubędzie «zaszkodzi coś komuś; nic nie zaszkodzi komuś, ktoś nic nie straci»
Słownik języka polskiego . 2013.