dobiec

+ rzad. dobiegnąć dk Vc, \dobiecbiegnę, \dobiecbiegniesz, \dobiecbiegnij, \dobiecbiegł, \dobiecbiegli, \dobiecbiegłszy - dobiegać ndk I, \dobiecam, \dobiecasz, \dobiecają, \dobiecaj, \dobiecał

1. «biegnąc osiągnąć jakiś cel, dotrzeć do kogoś a. do czegoś»

Dobiec do szkoły, do domu, do mamy.

Dobiec do mety.

przen. «o drodze, ścieżce itp.: ciągnąć się w jakimś kierunku, dosięgnąć czego»

Ścieżka dobiegała do rzeki.

2. «o głosie, dźwięku: dać się słyszeć, dotrzeć z pewnej odległości»

Dobiega hałas, gwar.

Z daleka dobiegają dźwięki fortepianu.

3. zwykle ndk «osiągać jakiś moment, kres w czasie»

Żniwa dobiegają końca.

Dobiegać czterdziestki.

4. «o czasie: nadejść, nastać»

Dobiegła północ.

Dobiegało południe.

Dobiegła godzina powrotu.