Trudno go było dobudzić.
Nie móc się kogoś dobudzić.
Słownik języka polskiego . 2013.
dobudzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, dobudzićdzę, dobudzićdzi, dobudzićbudź, dobudzićdzony {{/stl 8}}{{stl 7}} w odniesieniu do kogoś, kto już był budzony: rozbudzić, obudzić całkowicie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wcześnie rano za nic nie można go dobudzić … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozrabiać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozrabiaćam, rozrabiaća, rozrabiaćają, rozrabiaćany {{/stl 8}}– rozrobić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rozrabiaćbię, rozrabiaćbi, rozrabiaćrób, rozrabiaćbiony {{/stl 8}}{{stl 7}} mieszać coś stałego z płynem aż … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spać jak kamień — {{/stl 13}}{{stl 7}} spać głębokim snem, trudnym do przerwania : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spał jak kamień i nikt nie mógł go dobudzić. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
śpioszek — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIb, D. śpioszekszka {{/stl 8}}{{stl 7}}, zdr. od rz. śpioch I: Nie można dziś tych śpioszków dobudzić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}śpioszek II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż IIa, D.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
