- dociągnąć
- dk Va, \dociągnąćnę, \dociągnąćniesz, \dociągnąćnij, \dociągnąćnął, \dociągnąćnęła, \dociągnąćnęli, \dociągnąćnięty, \dociągnąćnąwszy - dociągać ndk I, \dociągnąćam, \dociągnąćasz, \dociągnąćają, \dociągnąćaj, \dociągnąćał, \dociągnąćany1. «ciągnąc przybliżyć coś lub kogoś do pewnego miejsca»
Dociągnąć wóz na miejsce.
Dociągać popręgów u siodeł.
2. «robiąc coś doprowadzić do jakiegoś miejsca, punktu w przestrzeni lub czasie»Dociągnąć mur do czwartego piętra.
◊ Dociągnąć coś do końca, kresu itp. «skończyć (z pewnym wysiłkiem, trudem)»przen. «nadać czemuś wyraźny, doskonały kształt; wykończyć, wycyzelować»Miejsca nie dociągnięte w powieści, w dramacie.
3. «idąc, jadąc, lecąc, zbliżyć się do jakiegoś miejsca; przybyć, dotrzeć»Dociągnąć dokądś z trudem, z wysiłkiem.
4. «przetrwać, przeżyć do jakiegoś momentu, do końca»Chory nie dociągnie do rana.
Słownik języka polskiego . 2013.