dogodzić

dogodzić
dk VIa, \dogodzićdzę, \dogodzićdzisz, \dogodzićgódź, \dogodzićdził - dogadzać ndk I, \dogodzićam, \dogodzićasz, \dogodzićają, \dogodzićaj, \dogodzićał
1. «spełnić czyjeś wymagania, życzenia, uczynić zadość czyimś upodobaniom, trafić do czyjegoś gustu, zadowolić kogoś, zaspokoić»

Dogadzać czyimś zachciankom.

Nie umieć komuś dogodzić.

Dogodzić komuś w jedzeniu.

◊ Dogodzić, dogadzać podniebieniu «smacznie zjeść, jeść»
◊ Dogodzić sobie (tylko dk, zwykle iron.) «użyć czegoś ponad miarę; nadużyć czego»
□ Jeszcze się ten nie urodził, co by wszystkim dogodził.
2. dogadzać

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • dogodzić — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. dogadzać I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dogodzić — iron. a. żart. Dogodzić sobie a) «użyć czegoś ponad miarę i zaszkodzić tym sobie»: No to sobie dogodziłeś tym bigosem, widzisz, teraz brzuch cię boli. Roz tel 2002. b) «zrobić sobie krzywdę, nadwyrężyć sobie coś, skaleczyć się itp.»: Aleś sobie… …   Słownik frazeologiczny

  • dogadzać — ndk I, dogadzaćam, dogadzaćasz, dogadzaćają, dogadzaćaj, dogadzaćał 1. forma ndk czas. dogodzić (p). 2. «być dogodnym dla kogoś; odpowiadać komuś» Dogadza komuś propozycja, wniosek. Nie dogadza komuś wspólne mieszkanie …   Słownik języka polskiego

  • podobać się — ndk i dk I, podobać sięam się, podobać sięasz się, podobać sięają się, podobać sięaj się, podobać sięał się «dogadzać, dogodzić czyjemuś poczuciu estetycznemu, wywierać, wywrzeć na kimś przyjemne, dodatnie wrażenie; wydawać się, wydać się komuś… …   Słownik języka polskiego

  • skakać — ndk IX, skaczę, skaczesz, skacz, skakaćał skoczyć dk VIb, skakaćczę, skakaćczysz, skocz, skakaćczył 1. «odrywać się na chwilę od ziemi, odbijając się nogami; wykonywać skok albo skoki; posuwać się naprzód, wykonując skok lub skoki» Dziewczynka… …   Słownik języka polskiego

  • świeczka — ż III, CMs. świeczkaczce; lm D. świeczkaczek «mała świeca» Świeczki stearynowe, woskowe. Świeczki choinkowe, na choinkę. Zapalić, zgasić świeczkę. ◊ Gra niewarta (albo warta) świeczki «sprawa błaha, nie zasługująca na zajmowanie się nią (albo… …   Słownik języka polskiego

  • wybredny — wybrednyni, wybrednyniejszy 1. «taki, któremu trudno dogodzić; grymaśny, kapryśny» Wybredny gust. Wybredny w wyborze przyjaciół. Wybredny w jedzeniu. 2. daw. «wyszukany, wytworny, wyrafinowany» dziś zwykle w wyrażeniu: w sposób mało wybredny …   Słownik języka polskiego

  • dogadzać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dogadzaćam, dogadzaća, dogadzaćają {{/stl 8}}– dogodzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, dogadzaćdzę, dogadzaćdzi, dogadzaćgódź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zaspokajać w pełni… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dogadzać sobie — {{/stl 13}}{{stl 7}}– {{/stl 7}}dogodzić sobie {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} często ironicznie: przesadzać w zaspokajaniu swoich zachcianek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dogodziłem sobie tą czekoladą i teraz mi… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • francuski piesek — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} o człowieku wybrednym, grymaśnym, przesadnie delikatnym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie sposób dogodzić temu francuskiemu pieskowi. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”