alternować

ndk IV, \alternowaćnuje, \alternowaćował, \alternowaćowany

jęz. «o morfemach lub głoskach etymologicznie pokrewnych, ale różniących się fonetycznie: występować obocznie»

W wyrazie stół głoska ó alternuje z głoską o występującą w innych jego formach.

‹z łac.›