dominować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, dominowaćnuję, dominowaćnuje {{/stl 8}}{{stl 7}} panować, mieć przewagę, górować nad innymi, przewyższać innych; wyróżniać się, być na pierwszym miejscu, być najważniejszym, najistotniejszym, najbardziej widocznym … Langenscheidt Polski wyjaśnień
góra — 1. Brać, wziąć nad kimś górę; być (nad kimś) górą «osiągnąć przewagę nad kimś, zwyciężyć kogoś, mieć lepszą pozycję»: (...) zawsze był górą. Silny, pewny siebie erudyta z lekką skłonnością do protekcjonalizmu. T. Raczek, Pies. 2. Coś bierze nad… … Słownik frazeologiczny
skrzypce — Grać pierwsze skrzypce «mieć głos decydujący, wpływać na kształt, charakter czegoś; dominować»: Całe nasze towarzystwo przygotowuje się do łowów na emu. Niezbyt mi pachnie to polowanie, ponieważ Clark będzie tam grał pierwsze skrzypce. A.… … Słownik frazeologiczny
stopa — 1. Być z kimś na jakiejś stopie «być z kimś w jakichś stosunkach»: Antek plótł trzy po trzy, widać było, że jest z tymi pannami na przyjacielskiej stopie. J. Iwaszkiewicz, Sława. 2. Mieć kogoś, coś u swoich stóp a) «podporządkować sobie kogoś lub … Słownik frazeologiczny
ton — 1. Coś jest w dobrym tonie, należy do dobrego tonu «coś jest odpowiednie, zgodne ze sposobem zachowania obowiązującym w jakimś środowisku»: W tej części świata nie ma ustalonej jednej ceny, o każdą trzeba walczyć i targować się, jest to nawet… … Słownik frazeologiczny
dominowanie — n I rzecz. od dominować … Słownik języka polskiego
górować — ndk IV, górowaćruję, górowaćrujesz, górowaćruj, górowaćował 1. «być wyższym od kogoś lub czegoś; być wyżej położonym, wznosić się ponad coś, przewyższać kogoś, coś wzrostem, wysokością» Nad miastem górował komin fabryczny. Topole w parku górowały … Słownik języka polskiego
kulminować — ndk IV, kulminowaćnuje, kulminowaćował 1. «o uczuciach, stanach uczuciowych: osiągać szczytowe napięcie, poziom, rezultaty; dominować» 2. «o obiektach topograficznych: wznosić się ponad resztę terenu, górować» 3. astr. «o ciałach niebieskich:… … Słownik języka polskiego
panować — ndk IV, panowaćnuję, panowaćnujesz, panowaćnuj, panowaćował 1. «być władcą, panem kraju; władać, królować» Dynastia Burbonów panowała w Hiszpanii. ∆ hist. Dom panujący «rządząca dynastia, rodzina panującego władcy» przen. Lew panował wśród… … Słownik języka polskiego
przewyższać — ndk I, przewyższaćam, przewyższaćasz, przewyższaćają, przewyższaćaj, przewyższaćał, przewyższaćany przewyższyć ndk VIb, przewyższaćszę, przewyższaćszysz, przewyższaćwyższ, przewyższaćszył, przewyższaćszony 1. zwykle ndk «być wyższym od kogoś,… … Słownik języka polskiego
