- dopełnić
- dk VIa, \dopełnićnię, \dopełnićnisz, \dopełnićnij (\dopełnićpełń), \dopełnićnił, \dopełnićniony - dopełniać ndk I, \dopełnićam, \dopełnićasz, \dopełnićają, \dopełnićaj, \dopełnićał, \dopełnićany1. «dodać, dolać, dołożyć, dosypać do pełna»
Dopełnić zawartość naczynia.
Dopełniać worek mąki.
◊ Dopełnić miary, miarki «dojść, doprowadzić do pewnych, zwykle najwyższych, granic»2. «uzupełnić, skompletować»Dopełnić wiadomości.
Dopełniać elegancką toaletę biżuterią.
3. «wykonać, dokonać, spełnić»Dopełnić obowiązku.
Dopełnić formalności meldunkowych.
dopełnić się - dopełniać się1. częściej ndk «uzupełniać się wzajemnie, zgadzać się ze sobą»Byli dobrym małżeństwem, dopełniali się nawzajem.
∆ fiz. Barwy dopełniające się «pary barw przeciwstawnych, które zmieszane ze sobą w równoważnych ilościach dają barwę neutralną»∆ mat. Kąty dopełniające się «dwa kąty wypukłe, które w sumie dają kąt prosty»2. «zostać dokonanym, spełnionym; ziścić się, stać się»Dopełnił się czyjś los.
Dopełniło się nieszczęście.
Słownik języka polskiego . 2013.