- doprowadzić
- dk VIa, \doprowadzićdzę, \doprowadzićdzisz, \doprowadzićwadź, \doprowadzićdził, \doprowadzićdzony - doprowadzać ndk I, \doprowadzićam, \doprowadzićasz, \doprowadzićają, \doprowadzićaj, \doprowadzićał, \doprowadzićany1. «przyprowadzić do jakiegoś miejsca, przywieść do celu»
Doprowadzać dziecko do przedszkola.
Doprowadzić konia do wody, do stajni.
◊ Droga, ścieżka doprowadza dokądś «droga, ścieżka biegnie w jakimś kierunku, drogą, ścieżką dochodzi się, dojeżdża się dokądś»przen. «stać się przyczyną czegoś, przyprawić kogoś o coś, spowodować coś, wywołać coś»Doprowadzić kogoś do rozpaczy, do pasji, do szaleństwa, do wściekłości.
Doprowadzać kogoś do ruiny.
◊ Doprowadzić kogoś do ostateczności «przyprawić kogoś o gniew, wyprowadzić z równowagi, zdenerwować»2. «umożliwić dopływ czegoś do określonego miejsca; dostarczyć»Doprowadzić gaz, prąd, wodę do bloków mieszkalnych.
3. «skończyć jakiś odcinek pracy, jakąś część dzieła, dojść do pewnego punktu w swej pracy»Doprowadzić mieszkanie do porządku.
Doprowadzić sprawę do końca.
Doprowadzić pamiętnik do czasów wojny.
doprowadzić się - doprowadzać się strona zwrotna czas. doprowadzić - doprowadzać w zn. 1.przen.: Doprowadzić się do złego stanu zdrowia.
Słownik języka polskiego . 2013.