dopuścić

dk VIa, \dopuścićpuszczę, \dopuścićcisz, \dopuścićpuść, \dopuścićcił, \dopuścićpuszczony - dopuszczać ndk I, \dopuścićam, \dopuścićasz, \dopuścićają, \dopuścićaj, \dopuścićał, \dopuścićany

1. «pozwolić zbliżyć się, dać przystęp do kogoś, czegoś (często z przeczeniem)»

Nie dopuszczać nikogo do zakaźnie chorych.

Nie zatrudnionych nie dopuszcza się do pracowni.

Dobre futro nie dopuszcza mrozu.

◊ Dopuścić coś do głowy, do serca, do siebie «przejąć się czymś i nie przestawać o tym myśleć (przeważnie o czymś smutnym, przykrym, dręczącym)»

◊ Dopuścić kogoś do tajemnicy, do sekretu «wyjawić, zdradzić komuś tajemnicę, sekret, wtajemniczyć kogoś w coś»

◊ Dopuścić coś do świadomości «uświadomić sobie, zrozumieć coś»

2. «przystać na coś, nie przeszkodzić czemuś; pozwolić, zezwolić»

Nie dopuszczać do rozmów na jakiś temat.

Nie można do tego dopuścić.

∆ Dopuścić świadków «pozwolić zeznawać świadkom»

◊ Dopuścić do egzaminu, do matury, do studiów «uznać kogoś za odpowiednio przygotowanego do zdawania egzaminu, matury, do studiowania»

◊ Dopuścić do głosu, do słowa «pozwolić mówić»

◊ Dopuścić kogoś do godności, do stanowiska, do urzędu «pozwolić komuś objąć godność, stanowisko, urząd»

◊ Dopuścić do poufałości, do komitywy ze sobą «spoufalić ze sobą, pozwolić na zażyłe stosunki»

◊ Dopuścić do zawodów, do mistrzostw «pozwolić na wzięcie udziału w zawodach, w mistrzostwach (po spełnieniu wymaganych warunków)»

◊ Dopuścić kogoś do zysków, do udziału w zyskach «zgodzić się na czyjś udział w zyskach»

3. częściej ndk «uznawać coś za możliwe; przypuszczać, przewidywać»

Dopuszczać możliwość strat.

Kodeks dopuszcza możliwość rozwiązania małżeństwa.

dopuścić się - dopuszczać się «zrobić, popełnić coś (przeważnie coś złego)»

Dopuścić się przestępstwa, ciężkiego wykroczenia.

Dopuszczać się czynów karygodnych, ogromnych nadużyć.

Dopuścić się zdrady, zbrodni.