Dowcipkować rubasznie, frywolnie.
On mówi poważnie, a ty dowcipkujesz.
Potrafił tylko śmiać się i dowcipkować.
Słownik języka polskiego . 2013.
dowcipkować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, dowcipkowaćkuję, dowcipkowaćkuje {{/stl 8}}{{stl 7}} opowiadać dowcipy; żartować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rzadko jest poważny, nieustannie dowcipkuje. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dowcipkowanie — n I rzecz. od dowcipkować … Słownik języka polskiego
dowcipniś — m I, DB. dowcipniśisia; lm M. dowcipniśisie, DB. dowcipniśisiów «człowiek lubiący dowcipkować; żartowniś, kawalarz» Nie mógł znieść żartów tego dowcipnisia … Słownik języka polskiego
przyciężko — przysłów. od przyciężki a) w zn. 1: Było mu przyciężko z całym ekwipunkiem turystycznym. przen. Dowcipkować przyciężko. b) w zn. 2: Poruszać się, tańczyć przyciężko … Słownik języka polskiego
żartować — ndk IV, żartowaćtuję, żartowaćtujesz, żartowaćtuj, żartowaćował 1. «mówić coś dla wywołania śmiechu, nie na serio, mówić żartem; dowcipkować» Żartować frywolnie, wesoło. Nauczyciel żartował z uczniami. Żartowałem mówiąc, że wyjeżdżam. ◊ Żartować… … Słownik języka polskiego
dowcipniś — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. dowcipniśisie, D. dowcipniśisiów {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto lubi dowcipkować; żartowniś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nudziło go towarzystwo tego dowcipnisia. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wesołek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa a. IIIb, lm M. wesołekłkowie || wesołekłki {{/stl 8}}{{stl 7}} żartobliwie: osoba lubiąca żartować, dowcipkować o wesołym usposobieniu; dowcipniś, żartowniś, kawalarz {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
żartować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, żartowaćtuję, żartowaćtuje {{/stl 8}}{{stl 7}} robić lub mówić coś śmiesznego, zabawnego, niepoważnego; dowcipkować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Żartować beztrosko, złośliwie, kulturalnie, subtelnie, głupio.{{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
