dowieść

dowieść
dk XI, \dowieśćwiodę, \dowieśćwiedziesz, \dowieśćwiedź, \dowieśćwiódł, \dowieśćwiodła, \dowieśćwiedli, \dowieśćwiedziony, \dowieśćwiedzeni - dowodzić ndk VIa, \dowieśćdzę, \dowieśćdzisz, \dowieśćwódź, \dowieśćdził, \dowieśćdzony
1. «wykazać prawdziwość czegoś, przedstawiając dowody; udowodnić, uzasadnić, przekonać»

Dowieść, dowodzić swojej racji, słuszności czegoś.

Dowiódł mu rzeczowo, że się mylił.

Jest to rzecz dowiedziona.

2. «dać dowody czegoś, okazać coś, ujawnić; stać się dowodem, oznaką czegoś»

W czasie walk dowiódł, że jest odważny.

Swą pracą dowiódł, że ma duże zdolności.

Jej dobry apetyt dowodził zdrowia.

Zachowanie jej dowodziło, że jest niezadowolona.

3. tylko dk, rzad. «doprowadzić»
4. → dowodzić

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • dowieść — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}dowodzić I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • teza — ż IV, CMs. tezie; lm D. tez 1. «twierdzenie zawierające treść podstawową dla jakiejś dziedziny, założenie, które ktoś zamierza udowodnić; w logice: założenie, twierdzenie wymagające dowodu; konkluzja, której należy dowieść na podstawie przyjętych …   Słownik języka polskiego

  • wina — ż IV, CMs. winanie; lm D. win 1. «czyn naruszający normy postępowania (prawne, obyczajowe, moralne); wykroczenie, przewinienie, występek, błąd, grzech» Drobna, wielka wina. Nieumyślna wina oskarżonego. Niezbite dowody winy. Kara za winy. Dowieść… …   Słownik języka polskiego

  • Q.E.D. — Q.E.D. (аббревиатура от лат. quod erat demonstrandum  «что доказывалось», «что и требовалось доказать», «ч.и т. д.»)  латинское выражение, обозначающее завершение доказательства теоремы. Содержание 1 Этимология 2 …   Википедия

  • Ameryka — pot. iron. Odkryć Amerykę «dowieść czegoś oczywistego lub tego, co zostało już dowiedzione»: Zostałam zwolniona za zorganizowanie związku zawodowego w hipermarkecie (...) nigdy nie przypuszczałam, że odkrywam Amerykę organizując taki związek… …   Słownik frazeologiczny

  • błąd — 1. Błąd w sztuce «zaniedbanie czegoś podczas wykonywania zawodu lub jakichś profesjonalnych zadań, zwykle z powodu nieprzewidzenia złych skutków»: (...) została inwalidką, utraciła zmysły, ale nie potrafiła dowieść powiązania tych faktów z… …   Słownik frazeologiczny

  • dowodzić — ndk VIa, dowodzićdzę, dowodzićdzisz, dowodzićwódź, dowodzićdził, dowodzićdzony 1. forma ndk czas. dowieść (p.) 2. «kierować kimś albo czymś; stać na czele» a) «w wojsku: być zwierzchnikiem jednostki wojskowej, kierować akcją wojenną;… …   Słownik języka polskiego

  • eksperymentalnie — przysłów. od eksperymentalny a) w zn. 1: Zorganizowano eksperymentalnie wczasy na statku. b) w zn. 2: Hipoteza sprawdzona eksperymentalnie. Dowieść czegoś eksperymentalnie …   Słownik języka polskiego

  • fałszywość — ż V, DCMs. fałszywośćści, blm «niezgodność z prawdą; bycie fałszywym» Dowieść fałszywości zdania …   Słownik języka polskiego

  • nienaukowo — przysłów. od nienaukowy Usiłować coś dowieść nienaukowo …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”