wina

ż IV, CMs. \winanie; lm D. win

1. «czyn naruszający normy postępowania (prawne, obyczajowe, moralne); wykroczenie, przewinienie, występek, błąd, grzech»

Drobna, wielka wina.

Nieumyślna wina oskarżonego.

Niezbite dowody winy.

Kara za winy.

Dowieść komuś winy.

Dowieść czyjejś winy.

Darować, przebaczyć komuś winę.

Cierpieć bez winy.

Odkupić, zmazać winę, winy.

Przyznać się do winy.

Wyznać swoją winę.

On nie jest bez winy.

2. «odpowiedzialność za zły czyn, za popełnione wykroczenie»

Poczucie, świadomość winy. (Nie) poczuwać się do winy.

Obarczyć, obciążyć kogoś winą.

Wziąć, brać (całą) winę na siebie.

Złożyć, zrzucić (pot. zwalić) winę na kogoś.

Ponosić winę za czyjeś krzywdy, za spowodowanie wypadku.

Wina jest, leży po czyjejś stronie.

Wina ciąży na kimś, spada na kogoś.

3. «przyczynienie się do czegoś złego; to, co powoduje złe skutki, niepożądane następstwa, przyczyna, powód złego»

Przepraszam, to moja wina.

Nie ma tu niczyjej winy.

Czyja to wina, że tak się stało?

To nie moja wina, że on nie zdał.

To wina twego trybu życia, twojej lekkomyślności.

Nie szukaj winy u innych.

Chorujesz z własnej winy.

Orzeczenie rozwodu z wyłącznej winy męża.

Z twojej winy spóźniliśmy się na pociąg.