- drażnić
- ndk VIa, \drażnićnię, \drażnićnisz, \drażnićnij, \drażnićnił, \drażnićniony1. «działać na zmysły pobudzając je do reakcji; niepokoić, łechtać»
Gryzący dym drażni nozdrza.
Zapach jedzenia drażnił i pobudzał apetyt.
∆ farm. Środki drażniące «substancje powodujące nadmierne pobudzenie czynności komórki lub tkanki, stosowane w różnego rodzaju chorobach»2. «pobudzać do gniewu, denerwować, irytować, złościć, zaczepiać kogoś, droczyć się, przedrzeźniać»Drażnił wszystkich swoją bezgraniczną głupotą.
Drażniło go ich zachowanie.
Drażniły ją drobne uchybienia i niezbyt stosowne żarty.
Nie drażnić zwierząt.
drażnić się «droczyć się, przekomarzać się»Drażnił się z nim, nie chcąc oddać mu piłki.
Słownik języka polskiego . 2013.