- drewno
- n III, Ms. \drewnonie; lm D. \drewnowien1. zwykle blm «ścięte drzewo, oczyszczone z gałęzi i kory; materiał używany w budownictwie, stolarstwie, meblarstwie itp.»
Drewno brzozowe, dębowe, sosnowe.
Drewno bednarskie, papiernicze, zapałczane.
Rzeźbić w drewnie.
Zbudować coś z drewna.
Obróbka drewna.
Okorować drewno.
∆ techn. Drewno prasowane «tworzywo uzyskane przez sprasowanie litego drewna pod wysokim ciśnieniem, przy podwyższonej temperaturze; odznacza się twardością i wytrzymałością; lignoston»∆ Drewno użytkowe «materiał drewniany przydatny w meblarstwie, stolarstwie i ciesiołce»◊ Być (leżeć, spać, siedzieć itp.) jak drewno «być sztywnym, nieruchomym, nieczułym»◊ Mieć ręce, nogi, język itp. jak z drewna, jak drewno «mieć sztywne, niesprawne znieczulone ręce itp.»◊ Coś jest (twarde) jak drewno «coś jest bardzo twarde»◊ Zeschnąć się na drewno «bardzo się zeschnąć, stwardnieć»2. «kawałek porąbanego drzewa; polano, bierwiono»Dorzucił drewien do ognia.
3. blmbot. «tkanka roślin naczyniowych zbudowana głównie z elementów przewodzących wodę, wzmacniających i spichrzowych; ksylem»∆ Drewno wtórne «drewno wytwarzane przez miazgę roślin drzewiastych w postaci słojów rocznych; występuje powszechnie w łodygach i korzeniach roślin nagonasiennych i dwuliściennych»
Słownik języka polskiego . 2013.