drzewo

n III, Ms. \drzewowie

1. lm D. drzew

«każda roślina wieloletnia dużych rozmiarów o wyraźnie wykształconym pniu, który w pewnej wysokości nad ziemią rozgałęzia się w koronę»

Drzewo chlebowe, cynamonowe, cytrynowe, figowe, hebanowe, kakaowe, kamforowe, kampeszowe, kauczukowe, mahoniowe, migdałowe, oliwkowe, pomarańczowe, sagowe, sandałowe, tekowe.

Drzewa iglaste, liściaste, owocowe.

Drzewa karłowate, niebotyczne, niskopienne, wysokopienne, rozłożyste.

Młode, stare, prastare drzewa.

Korony drzew.

Kępy drzew.

Drzewa szumią, chwieją się na wietrze.

Aleja, szosa wysadzana drzewami.

Drzewa owocują.

Owoce prosto z drzewa.

∆ Drzewo genealogiczne a. rodowe «graficzny sposób przedstawienia rodowodu, pierwotnie w postaci rozgałęzionego drzewa; przenośnie: rodowód»

∆ Drzewo żywota, drzewo wiadomości dobrego a. złego «według Starego Testamentu: jabłoń rosnąca w raju, z której nie wolno było Adamowi i Ewie zrywać owoców»

□ Im dalej w las, tym więcej drzew.

□ Na pochyłe drzewo i kozy skaczą.

□ Jakie drzewo, taki owoc.

□ Jakie drzewo, taki klin, jaki ojciec, taki syn.

2. zwykle blm «materiał otrzymany ze ściętego drzewa po usunięciu kory i gałęzi, używany jako budulec, w przemyśle drzewnym itp.; drewno»

Drzewo brzozowe, bukowe, sosnowe.

Drzewo na opał, na budulec.

Stół z dębowego drzewa.

∆ Szlachetne drzewo «drzewo twarde, trwałe: dąb, orzech itp. albo egzotyczne cenne: heban, palisander itp.»

3. zwykle blm, pot. «materiał opałowy ze ściętego, popiłowanego i porąbanego drzewa; drewno»

Naręcz urąbanego drzewa.

4. blm

środ. «w muzyce orkiestrowej: grupa instrumentów dętych drewnianych (flety, oboje, klarnety, fagoty itp.)»

* anat. Drzewo oskrzelowe «silnie rozgałęzione w płucach drobne oskrzela, odchodzące w kształcie gałęzi drzewa od oskrzela głównego»