Durzyć komuś głowę.
Durzyć łatwowiernych ludzi.
Durzyć się w kimś skrycie, bez wzajemności.
Słownik języka polskiego . 2013.
durzyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, durzyć sięrzę się, durzyć sięrzy się {{/stl 8}}{{stl 7}} kochać się w kimś, często tego nie ujawniając {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
durzenie — ↨ durzenie się n I rzecz. od durzyć (się) … Słownik języka polskiego
podkochiwać się — ndk VIIIb, podkochiwać siękochuję się, podkochiwać siękochujesz się, podkochiwać siękochuj się, podkochiwać sięiwał się «kochać się w kimś trochę, z lekka, nieśmiało; durzyć się» Podkochiwał się w koleżance … Słownik języka polskiego
dūžyti — ×dū̃žyti, ija ( yja), ijo ( yjo) (l. durzyć) 1. tr. kvaršinti, krimsti: Nedū̃žyk tu man galvos, aš ir be to turiu rūpesčių Ut. Dū̃žijo galvą, kol nupirko Rgv. | refl.: Ką čia dūžytis, ką čia verkti: mirė ir nebeprikelsi Bsg. 2. intr. kamuotis,… … Dictionary of the Lithuanian Language
