duumwir

m IV, DB. -a, Ms. \duumwirirze; lm M. -owie, DB. -ów

1. «w starożytnym Rzymie: jeden z dwóch władców stanowiących duumwirat»

2. «w starożytnym Rzymie: urzędnik stojący na czele miasta w Italii»

‹łac.›