- duumwirat
- m IV, D. -u, Ms. \duumwiratacie, blm«w starożytnym Rzymie: dwuosobowe kolegium powoływane do ściśle określonych zadań; urząd, godność duumwirów»‹łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.
duumwirat
Look at other dictionaries:
duumwir — m IV, DB. a, Ms. duumwirirze; lm M. owie, DB. ów 1. «w starożytnym Rzymie: jeden z dwóch władców stanowiących duumwirat» 2. «w starożytnym Rzymie: urzędnik stojący na czele miasta w Italii» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
