- dwoje
- D. \dwojejga, CMs. \dwojejgu, N. \dwojejgiem«liczebnik zbiorowy odpowiadający liczbie 2, używany w odniesieniu do osób różnej płci, dzieci i młodych zwierząt oraz do przedmiotów o nazwie używanej tylko w liczbie mnogiej»
Dwoje ludzi, dzieci, kurcząt, drzwi, sań.
Matka z dwojgiem dzieci.
Wsiadano do dwojga sań.
◊ Jedno z dwojga «alternatywnie: albo jedno, albo drugie»◊ Rozciąć, rozłamać, rozłupać coś na dwoje «rozciąć, rozłamać, rozłupać na dwie części, na pół»◊ Na dwoje babka wróżyła «sprawa niepewna, nic pewnego, może być tak, a może inaczej»◊ Zgiąć się, zgarbić się, skurczyć się we dwoje «pochylić się nisko»◊ Pracować, robić za dwoje «pracować bardzo dużo, za dwie osoby»◊ Z dwojga złego (woleć, wybrać coś) «z dwóch złych możliwości woleć, wybrać lepszą»
Słownik języka polskiego . 2013.