Dygotać z zimna, ze strachu.
Ręce dygoczą.
Ściany, szyby dygoczą.
Słownik języka polskiego . 2013.
dygotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, dygotaćoczę || dygotaćocę, dygotaćocze || dygotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} drżeć, drgać pod wpływem czynników zewnętrznych lub (w wypadku człowieka) także wewnętrznych (psychicznych) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ziemia… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dygotać — w posadach zob. posada. Łydki komuś dygoczą zob. łydka … Słownik frazeologiczny
posada — Chwiać się, drżeć, dygotać, trząść się, zachwiać się, zadrżeć, zadygotać, zatrząść się w posadach a) «o budynkach, ziemi itp.: być gwałtownie, silnie wstrząsanym»: Od dołu budynku rozlega się kilka potężnych wybuchów. Mury drżą w posadach. CKM… … Słownik frazeologiczny
ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma … Słownik frazeologiczny
drgać — ndk I, drga, drgaćają, drgaćał drgnąć dk Va, drgaćnę, drgaćniesz, drgaćnij, drgaćnął, drgaćnęła, drgaćnęli, drgaćnąwszy 1. «wykonywać szybkie, ledwie widoczne powtarzające się ruchy; trząść się, dygotać, drżeć» Drgnął nerwowo. Komuś drga powieka … Słownik języka polskiego
drżeć — ndk VIIb, drżę, drżysz, drżyj, drżał, drżeli 1. «trząść się, dygotać, drgać» Drżeć jak liść, jak osika, jak galareta, jak w febrze. Drżeć na całym ciele. Drżeć z zimna, ze strachu, z gniewu. Głos jej drżał. Ręce mu drżały ze zdenerwowania. Dom… … Słownik języka polskiego
dygotanie — n I rzecz. od dygotać … Słownik języka polskiego
febra — ż IV, CMs. febrabrze, blm «potoczne określenie gorączki typu malarycznego, malarii (zimnicy) lub w ogóle gorączki z dreszczami» Atak febry. Dostać febry. Mieć, przebyć febrę. Zachorować na febrę. Drżeć, dygotać, trząść się jak w febrze. Febra… … Słownik języka polskiego
gotować — ndk IV, gotowaćtuję, gotowaćtujesz, gotowaćtuj, gotowaćował, gotowaćowany 1. «poddawać produkt działaniu wysokiej temperatury przez utrzymywanie go we wrzącej wodzie lub w innym płynie albo w parze; doprowadzać płyn do stanu wrzenia, utrzymywać… … Słownik języka polskiego
posada — ż IV, CMs. posadaadzie; lm D. posadaad 1. «stałe zajęcie, zwykle w jakiejś instytucji; urząd, stanowisko» Dobra, dobrze płatna, intratna, doskonała posada. Posada nauczyciela. Dostać, otrzymać, objąć, zmienić, stracić posadę. Wyrobić komuś posadę … Słownik języka polskiego
