dygotać

dygotać
ndk IX, \dygotaćoczę (\dygotaćocę), \dygotaćoczesz (\dygotaćocesz), \dygotaćocz, \dygotaćotał
«ulegać wstrząsom, drganiom; trząść się, drżeć, drgać; mieć dreszcze»

Dygotać z zimna, ze strachu.

Ręce dygoczą.

Ściany, szyby dygoczą.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • dygotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, dygotaćoczę || dygotaćocę, dygotaćocze || dygotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} drżeć, drgać pod wpływem czynników zewnętrznych lub (w wypadku człowieka) także wewnętrznych (psychicznych) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ziemia… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dygotać — w posadach zob. posada. Łydki komuś dygoczą zob. łydka …   Słownik frazeologiczny

  • posada — Chwiać się, drżeć, dygotać, trząść się, zachwiać się, zadrżeć, zadygotać, zatrząść się w posadach a) «o budynkach, ziemi itp.: być gwałtownie, silnie wstrząsanym»: Od dołu budynku rozlega się kilka potężnych wybuchów. Mury drżą w posadach. CKM… …   Słownik frazeologiczny

  • ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma …   Słownik frazeologiczny

  • drgać — ndk I, drga, drgaćają, drgaćał drgnąć dk Va, drgaćnę, drgaćniesz, drgaćnij, drgaćnął, drgaćnęła, drgaćnęli, drgaćnąwszy 1. «wykonywać szybkie, ledwie widoczne powtarzające się ruchy; trząść się, dygotać, drżeć» Drgnął nerwowo. Komuś drga powieka …   Słownik języka polskiego

  • drżeć — ndk VIIb, drżę, drżysz, drżyj, drżał, drżeli 1. «trząść się, dygotać, drgać» Drżeć jak liść, jak osika, jak galareta, jak w febrze. Drżeć na całym ciele. Drżeć z zimna, ze strachu, z gniewu. Głos jej drżał. Ręce mu drżały ze zdenerwowania. Dom… …   Słownik języka polskiego

  • dygotanie — n I rzecz. od dygotać …   Słownik języka polskiego

  • febra — ż IV, CMs. febrabrze, blm «potoczne określenie gorączki typu malarycznego, malarii (zimnicy) lub w ogóle gorączki z dreszczami» Atak febry. Dostać febry. Mieć, przebyć febrę. Zachorować na febrę. Drżeć, dygotać, trząść się jak w febrze. Febra… …   Słownik języka polskiego

  • gotować — ndk IV, gotowaćtuję, gotowaćtujesz, gotowaćtuj, gotowaćował, gotowaćowany 1. «poddawać produkt działaniu wysokiej temperatury przez utrzymywanie go we wrzącej wodzie lub w innym płynie albo w parze; doprowadzać płyn do stanu wrzenia, utrzymywać… …   Słownik języka polskiego

  • posada — ż IV, CMs. posadaadzie; lm D. posadaad 1. «stałe zajęcie, zwykle w jakiejś instytucji; urząd, stanowisko» Dobra, dobrze płatna, intratna, doskonała posada. Posada nauczyciela. Dostać, otrzymać, objąć, zmienić, stracić posadę. Wyrobić komuś posadę …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”