- dymarz
- m II, DB. -a; lm M. -e, DB. -y a. -ów«w dawnej Polsce: robotnik zajmujący się wytapianiem rudy żelaza w dymarkach»
Słownik języka polskiego . 2013.
dymarz
Look at other dictionaries:
dymarski — dymarskiscy przym. od dymarz Robotnik dymarski. Ognisko dymarskie. ∆ Piec dymarski → dymarka … Słownik języka polskiego
