Dyskretny człowiek.
Dyskretna muzyka.
Dyskretne światło.
Sygnał dyskretny.
Słownik języka polskiego . 2013.
dyskretny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, dyskretnyni, dyskretnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} umiejący dochować tajemnicy, niewtrącający się do cudzych spraw; taktowny {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Мокшицкий, Мечислав — Архиепископ Мечислав Мокшицкий Архієпископ Мечислав Мокшицький … Википедия
Мечислав Мокшицкий — Богослужение, проводимое архиеписком Мечиславом Мокшицким Мечислав Мокшицкий (польск. Mieczysław Mokrzycki, родился 29 марта 1961 года в селе Майдан Лукавецкий, Польша) архиепископ митрополит Львовский латинского обряда с 21 октября 2008 года.… … Википедия
Мокшицкий — Мокшицкий, Мечислав Мечислав Мокшицкий Мечислав Мокшицкий (польск. Mieczysław Mokrzycki, родился 29 марта 1961 года в селе Майдан Лукавецкий, Польша) архиепископ архиепископ … Википедия
Мокшицкий Мечислав — Богослужение, проводимое архиеписком Мечиславом Мокшицким Мечислав Мокшицкий (польск. Mieczysław Mokrzycki, родился 29 марта 1961 года в селе Майдан Лукавецкий, Польша) архиепископ митрополит Львовский латинского обряда с 21 октября 2008 года.… … Википедия
СИСТЕМА ДИСКРЕТНАЯ — физическая система, элементы которой распределены с разрывами (Болгарский язык; Български) дискретна система (Чешский язык; Čeština) diskrétní soustava (Немецкий язык; Deutsch) diskretes System (Венгерский язык; Magyar) diszkrét rendszer… … Строительный словарь
wziąć — 1. pot. Diabli kogoś wzięli, biorą; cholera kogoś wzięła, bierze «ktoś się zdenerwował, denerwuje się, zezłościł się, złości się, zirytował się, irytuje się»: Diabli mnie biorą, że najlepsze lata spędzam przy kilofie i łopacie. Przecież nikt mi… … Słownik frazeologiczny
narrator — m IV, DB. a, Ms. narratororze; lm M. narratororzy, DB. ów «osoba opowiadająca; w utworze literackim: postać opowiadająca przebieg akcji» Świetny, błyskotliwy, urodzony narrator. Ukryty, dyskretny narrator. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
powiernik — m III, DB. a, N. powiernikkiem; lm M. powiernikicy, DB. ów 1. «człowiek przyjazny, zaufany, któremu ktoś się zwierza ze swoich spraw osobistych, tajemnic» Dyskretny powiernik. Zrobić z kogoś swojego powiernika. Uczynić kogoś swoim powiernikiem. 2 … Słownik języka polskiego
szeptać — ndk IX, szeptaćpczę (szeptaćpcę), szeptaćpczesz (szeptaćpcesz), szeptaćał, szeptaćany szepnąć dk Va, szeptaćnę, szeptaćniesz, szeptaćnij, szeptaćnęła, szeptaćnęli, szeptaćnięty, szeptaćnąwszy 1. «mówić, rozmawiać szeptem, głosem przyciszonym»… … Słownik języka polskiego
