dyskretnie

dyskretnie
\dyskretnieej
1. «zachowując milczenie, tajemnicę»

Milczeć dyskretnie.

2. «w sposób nie rzucający się w oczy, z umiarem; nieznacznie, ledwo widocznie; taktownie»

Wyjść dyskretnie.

Pytać dyskretnie o kogoś.

Malować się dyskretnie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • dyskretnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., dyskretnieej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dochowując tajemnicy; taktownie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Milczeć dyskretnie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rączka — 1. Złota rączka «o kimś, kto umie wszystko zrobić, naprawić, kto ma wrodzone zdolności techniczne»: Jest przysłowiową złotą rączką, oddaje się pracy, majsterkowaniu i wynalazkom. Pani 5/1993. 2. Z rączki do rączki «bezpośrednio, dyskretnie,… …   Słownik frazeologiczny

  • rozprostować — Rozprostować, wyprostować, prostować kości, pot. gnaty «przeciągnąć się po długim przebywaniu w jednej pozycji»: Tubiełło wstał, dyskretnie rozprostował kości i przysiadł na krawędzi biurka. W. Kowalewski, Bóg …   Słownik frazeologiczny

  • rozprostowywać — Rozprostować, wyprostować, prostować kości, pot. gnaty «przeciągnąć się po długim przebywaniu w jednej pozycji»: Tubiełło wstał, dyskretnie rozprostował kości i przysiadł na krawędzi biurka. W. Kowalewski, Bóg …   Słownik frazeologiczny

  • uśmiechnąć się — 1. Szczęście, fortuna, los uśmiecha się do kogoś «różne sprawy, wydarzenia układają się szczęśliwie dla kogoś, komuś się powodzi, szczęści»: Są ludzie, do których uśmiecha się szczęście, chociaż na to nie zasługują (...). A. Bart, Pociąg. 2.… …   Słownik frazeologiczny

  • uśmiechać się — 1. Szczęście, fortuna, los uśmiecha się do kogoś «różne sprawy, wydarzenia układają się szczęśliwie dla kogoś, komuś się powodzi, szczęści»: Są ludzie, do których uśmiecha się szczęście, chociaż na to nie zasługują (...). A. Bart, Pociąg. 2.… …   Słownik frazeologiczny

  • cicho — ciszej «nie czyniąc hałasu, nie wydając głosu, dźwięku; w sposób ledwie słyszalny, niegłośno» Sprawować się cicho. Chodzić cicho jak kot. Mówić jak najciszej. W domu było cicho. Maszyna cicho pisząca. ∆ Cicho! Cicho, sza! «wykrzyknienie… …   Słownik języka polskiego

  • cichy — cisi, cichszy 1. «mało słyszalny, niegłośny, niehałaśliwy» Cichy głos, śpiew, śmiech. Ciche dźwięki, kroki. przen. a) «nie zwracający na siebie uwagi otoczenia, skromny, małomówny, nieśmiały; skłonny do ustępstw, uległy, potulny, łagodny» Ciche,… …   Słownik języka polskiego

  • kropić — ndk VIa, kropićpię, kropićpisz, krop, kropićpił, kropićpiony kropnąć dk Va, kropićnę, kropićniesz, kropićnij, kropićnął, kropićnęła, kropićnęli kropićnięty, kropićnąwszy 1. «polewać coś lub kogoś rozpryskując płyn; zraszać, opryskiwać coś,… …   Słownik języka polskiego

  • nos — m IV, D. a, Ms. nossie; lm M. y 1. «narząd powonienia, u kręgowców wyższych także początek dróg oddechowych; u ludzi najbardziej wystająca część twarzy znajdująca się między oczami i czołem a ustami» Cienki, długi, duży, krzywy, mały, mięsisty,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”