- dzicz
- ż VI, DCMs. -y, blm1. «dzicy, niekulturalni, niecywilizowani ludzie o pierwotnych odruchach; barbarzyńcy»
Dzicz demolowała sklepy.
2. «teren nie uprawiony, nie zamieszkany, teren w stanie pierwotnym»Na miejscu dziczy powstawały osiedla i miasta.
Słownik języka polskiego . 2013.