- dzikość
- ż V, DCMs. \dzikośćści, blmrzecz. od dzikia) w zn. 1:
Dzikość okolicy.
b) w zn. 2:Dzikość charakteru, usposobienia.
c) w zn. 4:Zachowała jeszcze dzikość podlotka.
Słownik języka polskiego . 2013.
dzikość
Look at other dictionaries:
dzikość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. dzikośćści, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. dziki w zn. 1.: Jabłka z powodu dzikości były cierpkie; w zn. 2.: Przerażała podróżników dzikość spotykanych zwierząt; w zn. 3.: Dzikość stepu; w zn. 4.: Dzikość… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
barbarzyństwo — n III, Ms. barbarzyństwowie, blm 1. «brak cywilizacji i kultury; nieokrzesanie, dzikość, okrucieństwo» Średniowieczne barbarzyństwo. Barbarzyństwo najeźdźcy. 2. «pierwszy okres rozwoju kultury społeczeństw następujący po okresie dzikości,… … Słownik języka polskiego
oswajać — ndk I, oswajaćam, oswajaćasz, oswajaćają, oswajaćaj, oswajaćał, oswajaćany oswoić dk VIa, oswoję, oswajaćisz, oswój, oswajaćił, oswojony 1. «przyzwyczajać do kogoś, do czegoś, zaznajamiać, zapoznawać z czymś» Oswoić czytelników z nowym kierunkiem … Słownik języka polskiego
wyzwolić — dk VIa, wyzwolićlę, wyzwolićlisz, wyzwolićzwól, wyzwolićlił, wyzwolićlony wyzwalać ndk I, wyzwolićam, wyzwolićasz, wyzwolićają, wyzwolićaj, wyzwolićał, wyzwolićany 1. «uczynić kogoś wolnym, niezależnym, obdarzyć wolnością, uwolnić kogoś, coś od… … Słownik języka polskiego
zdziczenie — n I 1. rzecz. od zdziczeć Zdziczenie obyczajów. 2. «stan tego, kto zdziczał; okrucieństwo, brutalność człowieka zdziczałego; dzikość» Wojenne zdziczenie … Słownik języka polskiego
temperować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, temperowaćruję, temperowaćruje, temperowaćany {{/stl 8}}– utemperować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} poskramiać, wpływać łagodząco na coś, na kogoś; czynić kogoś powściągliwym; kiełznać : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
