wyzwolić

dk VIa, \wyzwolićlę, \wyzwolićlisz, \wyzwolićzwól, \wyzwolićlił, \wyzwolićlony - wyzwalać ndk I, \wyzwolićam, \wyzwolićasz, \wyzwolićają, \wyzwolićaj, \wyzwolićał, \wyzwolićany

1. «uczynić kogoś wolnym, niezależnym, obdarzyć wolnością, uwolnić kogoś, coś od kogoś, czegoś; oswobodzić, wybawić»

Wyzwolić kraj, naród z niewoli, spod okupacji.

Wyzwolić więźniów z obozu, z czyichś rąk.

Armia wyzwoliła port, miasto.

2. «uwolnić z czegoś krępującego, przywrócić swobodę ruchów»

Wyzwolić ręce z więzów.

Koń wyzwolił nogi z pęt.

3. «wydobyć, wytrącić coś z czegoś, oddzielić, odłączyć coś od czegoś»

Wyzwolić energię w reaktorze.

Tlen wyzwolony z kwasu węglowego.

4. «spowodować gwałtowne powstanie, pojawienie się, ujawnienie się czegoś; pozwolić czemuś dojść do głosu, uzewnętrznić się; pobudzić coś»

Wyzwalać energię, chęć do czynu, zapał do pracy.

Wyzwalać w kimś jakieś uczucia, namiętności, najlepsze instynkty.

Coś wyzwala dzikość obyczajów.

wyzwolić się - wyzwalać się

1. «odzyskać wolność, stać się wolnym, oswobodzić się»

Wyzwolić się spod czyjejś władzy, spod czyichś wpływów.

Kraj wyzwolił się z wiekowej niewoli.

przen.

Wyzwolić się z przesądów, ze strachu.

Wyzwolić się od kompleksów.

2. «odzyskać swobodę ruchów, uwolnić się z czegoś krępującego»

Wyzwolić się z więzów, z czyichś objęć.

3. «wydobyć się, wydzielić się, powstać»

Podczas spalania węgla wyzwala się ciepło.

4. «nagle, gwałtownie wystąpić, objawić się»

Wyzwalał się w kimś gniew, strach.

Wyzwoliły się złe instynkty.