dźwięczenie
Look at other dictionaries:
dzwonić — ndk VIa, dzwonićnię, dzwonićnisz, dzwoń, dzwonićnił 1. «bić w dzwon, poruszać dzwonem lub dzwonkiem powodując wydawanie dźwięku, dźwięczenie; dawać znak dzwonem lub dzwonkiem; naciskać dzwonek» Dzwonić na mszę. Dzwonić na lekcję. Dzwoniono na… … Słownik języka polskiego
podźwięk — m III, D. u, N. podźwiękkiem; lm M. i książk. «lekkie, delikatne dźwięczenie, pobrzękiwanie; echo dźwięku, pobrzęk, pogłos» Nikły, melodyjny podźwięk dzwonków. Podźwięk ostróg, szklanych naczyń … Słownik języka polskiego
zabrzęczeć — dk VIIb, zabrzęczećczę, zabrzęczećczysz, zabrzęczećbrzęcz, zabrzęczećczał, zabrzęczećczeli 1. «wydać brzęk; zadźwięczeć» Zabrzęczały naczynia, szyby w oknach. Zabrzęczały muchy. Dzwonek zabrzęczał. 2. rzad. «spowodować powstanie brzęku,… … Słownik języka polskiego
zadzwonić — dk VIa, zadzwonićnię, zadzwonićnisz, zadzwonićdzwoń, zadzwonićnił 1. «poruszyć dzwonem lub dzwonkiem, nacisnąć guzik dzwonka, wywołując dźwięczenie; dać znać o czymś dzwonkiem, dzwonieniem» Zadzwonić do drzwi, do bramy. Zadzwonić na obiad. ∆… … Słownik języka polskiego
zabrzęczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, zabrzęczećczę, zabrzęczećczy, zabrzęczećczał, zabrzęczećczeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydać brzęk; zacząć brzęczeć; zadzwonić, zadźwięczeć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zabrzęczały … Langenscheidt Polski wyjaśnień
