zabrzęczeć

zabrzęczeć
dk VIIb, \zabrzęczećczę, \zabrzęczećczysz, \zabrzęczećbrzęcz, \zabrzęczećczał, \zabrzęczećczeli
1. «wydać brzęk; zadźwięczeć»

Zabrzęczały naczynia, szyby w oknach.

Zabrzęczały muchy.

Dzwonek zabrzęczał.

2. rzad. «spowodować powstanie brzęku, dźwięczenie czegoś; zabrzękać»

Zabrzęczeć kluczami.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • zabrzęczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, zabrzęczećczę, zabrzęczećczy, zabrzęczećczał, zabrzęczećczeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydać brzęk; zacząć brzęczeć; zadzwonić, zadźwięczeć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zabrzęczały …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”