- edykt
- m IV, D. -u, Ms. \edyktkcie; lm M. -y«akt prawodawczy, obwieszczenie, rozporządzenie zwierzchniej władzy, zwłaszcza cesarskiej, królewskiej»
Ogłosić, wydać edykt.
‹łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.
edykt
Look at other dictionaries:
edykt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. edyktkcie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w starożytnym Rzymie: rozporządzenie wydawane przez niektórych urzędników (głównie pretora), później również przez cesarza {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oxydoréducteur — oxydoréduction [ ɔksidoredyksjɔ̃ ] n. f. • déb. XXe; de oxyd(ation) et réduction ♦ Chim., phys. Transfert chimique d électrons d un composé, le donneur, qui est oxydé, vers un autre, l accepteur, qui est réduit. Potentiel d oxydoréduction. Adj.… … Encyclopédie Universelle
réductase — [ redyktaz ] n. f. • 1902; de réduct(ion) et ase ♦ Biochim. Enzyme qui active un processus organique d oxydoréduction. réductase [ʀedyktɑz] n. f. ÉTYM. 1902; du rad. de réducteur, réduction, et suff. ase. ❖ ♦ Biochim. E … Encyclopédie Universelle
réducteur — réducteur, trice [ redyktɶr, tris ] adj. et n. m. • XVIe « celui qui réduit une fracture »; lat. reductor, de reducere 1 ♦ (1835) Chim. Qui est susceptible de fournir des électrons (en enlevant l oxygène). ⇒ réduction. N. m. Substance capable de… … Encyclopédie Universelle
réductone — ● réductone nom féminin Substance fortement réductrice qui se forme lorsqu on chauffe des sucres en milieu alcalin (brasserie, colorants alimentaires). réductone [ʀedyktɔn] n. f. ÉTYM. XXe; de réduct(eur). ❖ ♦ Chim. Substance chimique réductrice… … Encyclopédie Universelle
viscoréducteur — [viskoʀedyktœʀ] n. m. ÉTYM. V. 1970; de viscoréduction. ❖ ♦ Techn. Installation pour la viscoréduction … Encyclopédie Universelle
cezarowy — cezarowywi przym. od cezar Edykt cezarowy … Słownik języka polskiego
sankcja — ż I, DCMs. sankcjacji; lm D. sankcjacji (sankcjacyj) 1. praw. «konsekwencje prawne (np. kara pozbawienia wolności, odszkodowanie), jakie powinny być zastosowane przez organy państwowe wobec osób, których zachowanie nie było zgodne z obowiązującą… … Słownik języka polskiego
uwłaszczenie — n I 1. rzecz. od uwłaszczyć. 2. hist. «nadanie chłopom na własność ziemi uprzednio przez nich użytkowanej, wraz ze zniesieniem feudalnych obciążeń na rzecz panów (w Polsce w zaborze pruskim przeprowadzone w 1811 r., w Galicji w 1848 r., w… … Słownik języka polskiego
uwłaszczeniowy — przym. od uwłaszczenie Ustawa, reforma uwłaszczeniowa. Edykt uwłaszczeniowy … Słownik języka polskiego
