Piec emanował ciepło.
Twarz emanowała światłem.
Emanował z niego spokój.
Słownik języka polskiego . 2013.
emanować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, emanowaćnuję, emanowaćnuje, emanowaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydzielać, wypromieniowywać coś; promieniować czymś; wydzielać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Emanować… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
emanowanie — n I rzecz. od emanować … Słownik języka polskiego
rzucać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rzucaćam, rzucaća, rzucaćają, rzucaćany {{/stl 8}}– rzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rzucaćcę, rzucaćci, rzuć, rzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować szybkim… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wydzielać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wydzielaćam, wydzielaća, wydzielaćają, wydzielaćany {{/stl 8}}– wydzielić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wydzielaćlę, wydzielaćli, wydzielaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
