- energia
- ż I, DCMs. \energiagii1. blm«skłonność i zdolność do intensywnego działania jako cecha człowieka; moc, siła»
Dopływ, przypływ energii.
Obudzić w kimś energię.
Pracować z energią.
Zabrać się (np. do pracy, nauki) ze zdwojoną energią.
Energia rozpiera kogoś.
Energia tryska komuś z oczu, z twarzy.
2. blm«w filozofii greckiej, zwłaszcza u Arystotelesa: forma, w przeciwieństwie do materii jako potencji; to, co jest urzeczywistnione, aktualne, czynne, w odróżnieniu od tego, co jest tylko możliwe, potencjonalne, bierne; działalność, czynność, akt»3. lm D. \energiagii (\energiagij)fiz. «wyrażona w jednostkach pracy skalarna wielkość fizyczna określająca zdolność ciała lub układu ciał do wykonywania pracy przy przejściu z jednego stanu do drugiego»Ilość energii.
Źródło energii.
Dostarczać, przetwarzać energię.
Wyzwalać, pochłaniać, zużytkować energię.
∆ Energia cieplna «energia związana z chaotycznym ruchem cząsteczek lub atomów tworzących dany układ fizyczny»∆ Energia chemiczna «energia wiązania związku chemicznego uwarunkowana wzajemnym oddziaływaniem atomów (lub jonów) w cząsteczce»∆ Energia elektryczna «energia układu ładunków elektrycznych nieruchomych (energia elektrostatyczna) lub znajdujących się w ruchu (energia elektrodynamiczna); potocznie: energia prądu elektrycznego, przemieniająca się w energię cieplną lub mechaniczną»∆ Energia jądrowa a. atomowa «część energii wiązania jąder atomowych wyzwalająca się w reakcjach rozszczepienia jąder ciężkich (np. w reaktorach jądrowych) lub w reakcjach syntezy jąder lekkich (w bombie wodorowej, we wnętrzu Słońca)»∆ Energia mechaniczna «energia związana z ruchem ciał, a więc ze zmianami położenia ciała (energia kinetyczna) i z samym położeniem ciała względem innych ciał (energia potencjalna)»‹gr.›
Słownik języka polskiego . 2013.