- anastygmat
- m IV, D. -u, Ms. \anastygmatacie; lm M. -yfiz. «obiektyw nie wykazujący astygmatyzmu, jak również i innych wad optycznych dzięki zastosowaniu odpowiednich soczewek»‹z gr.›
Słownik języka polskiego . 2013.
Słownik języka polskiego . 2013.
an- — «pierwszy człon wyrazów złożonych, w których drugi człon zaczyna się na samogłoskę (odpowiednik członu a przed spółgłoską), oznaczający zaprzeczenie, brak czegoś, obojętność względem czegoś, np. anaeroby, anastygmat, anorganiczny, anortyt» ‹gr.› … Słownik języka polskiego