- erudycja
- ż I, DCMs. \erudycjacji, blm«rozległa wiedza w jakiejś dziedzinie nauki, wszechstronna znajomość jakiegoś przedmiotu; wiedza książkowa»
Popisywać się, zabłysnąć erudycją.
‹łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.
erudycja
Look at other dictionaries:
erudycja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} rozległa wiedza, ogólna lub dotycząca jakiejś dziedziny, imponująca znajomość przedmiotu; gruntowne wykształcenie, wszechstronność, oczytanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wielka, nadzwyczajna… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
erudycyjny — przym. od erudycja Erudycyjny esej. Erudycyjna rozprawa … Słownik języka polskiego
imponować — ndk IV, imponowaćnuję, imponowaćnujesz, imponowaćnuj, imponowaćował 1. «wzbudzać podziw, szacunek, uznanie; olśniewać» Imponować komuś pracowitością, oszczędnością, elegancją, błyskotliwą erudycją. 2. «okazywać swoją wyższość; pysznić się» Ktoś… … Słownik języka polskiego
uczoność — ż V, DCMs. uczonośćści, blm 1. «duży zasób wiadomości, wiedza, wykształcenie, erudycja» Podziwiać czyjąś uczoność. 2. «charakter naukowy czegoś, odznaczanie się naukowością, powagą» Uczoność wykładów. Książka nosi piętno uczoności … Słownik języka polskiego
werbalny — 1. «dotyczący słów, słowny; nie związany z praktyką, nie oparty na doświadczeniu» Erudycja czysto werbalna. Werbalna metoda nauczania. Werbalny charakter czyjejś wypowiedzi. ∆ Dowcip werbalny «dowcip polegający na grze słów, na wyzyskaniu… … Słownik języka polskiego
zabłysnąć — dk Va, zabłysnąćnę, zabłysnąćbłyśniesz, zabłysnąćbłyśnij, zabłysnąćnął, zabłysnąćnęła a. zabłysnąćsła, zabłysnąćnęli, zabłysnąćnąwszy 1. «wydać błysk, błyski, ukazać się jako błysk, zajaśnieć blaskiem» Słońce zabłysło zza chmur. Latarka zabłysła… … Słownik języka polskiego
zaimponować — dk IV, zaimponowaćnuję, zaimponowaćnujesz, zaimponowaćnuj, zaimponowaćował «wzbudzić podziw, uznanie, olśnić kogoś» Zaimponować komuś pracowitością, elegancją, erudycją … Słownik języka polskiego
zdumieć — dk III, zdumiećeję, zdumiećejesz, zdumiećej, zdumiećmiał, zdumiećeli, zdumiećmiały, zdumiećmiali zdumiewać ndk I, zdumiećam, zdumiećasz, zdumiećają, zdumiećaj, zdumiećał «zaskoczyć, zadziwić» Zdumiał wszystkich swoją erudycją. Zdumiewasz mnie… … Słownik języka polskiego
erudyta — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIa, CMc. erudytaycie; lm M. erudytayci {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek odznaczający się wielką erudycją, posiadający rozległą wiedzę, oczytany <łac.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
erudytka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. erudytkatce; lm D. erudytkatek {{/stl 8}}{{stl 7}} kobieta odznaczająca się erudycją {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
